Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
xoşsöhbət — f. və ə. söhbətcil … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
damaqlı — sif. Zarafatçı, məzəli, əhvallı, kefcil, həmişə şən, xoştəbiət, xoşsöhbət, xoşəhval. Bizə tərəf gələn bir faytonda bir damaqlı oğlan, yanında başına minarə boyda şlyapa qoymuş sarısaçlı qız yanımdan yel kimi ötdü. Ə. H.. . . Tanış faytonçumuz var … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dolanacaq — is. Yaşama şəraiti; güzəran, məişət, keçinəcək, yaşayış. Mirzə Fətəli komediyalarında hər nə yazıbsa, dolanacağımızın eynindən və məişətimizin özvaiəhvalından götürübdür. F. K.. Ancaq anam Allah rəhmətinə getdikdən sonra, doğrusu ki, dolanacaq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
eyi — sif. köhn. Yaxşı. <Kərəm:> Bir igid düşərsə, qaldıran olmaz; Eyi iş görənə pis demək olmaz. «Əsli və Kərəm». <Turxan bəy:> Nə eyi təsadüf! <Aşıq Sultanın> saz çalmasını və dəyərli aşıq sözlərini çoxdan bəri eşitdiyim yox. H. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
genişqəlali — sif. Ürəyi, qəlbi geniş olan; ürəyiaçıq, açıqürəkli, comərd, səmimi. Genişqəlbli adam. – <Xədicə> olduqca xoşsöhbət, eyi təbiətli, genişqəlbli, munis və mehriban bir qız idi. S. H … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mehriban — sif. <fars.> Çox yaxşı münasibət bəsləyən, səmimi, mehr bəsləyən, şəfqətli, xoş rəftarlı. Mehriban qadın. – <Xədicə> olduqca xoşsöhbət, eyi təbiətli, geniş qəlbli, munis və mehriban bir qız idi. S. H.. Mehriban sevgilim qarşımda… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
munis — <ər.> 1. sif. Hər kəslə mehriban olan; ünsiyyətli, mehriban; istiqanlı. Munis adam. – <Xədicə> olduqca xoşsöhbət, . . genişqəlbli, munis və mehriban bir qız idi. S. H.. Könüllər yolçusu, o munis gözəl; Min ürək fəth edir hər keçən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xoş — sif. <fars.> 1. Ürəyəyatan, xoşlandıran, xoşagələn, bəyənilən, yaxşı, gözəl. Xoş xasiyyət. Xoş təbiət. Xoş səda. – <Quşların> . . xoş avazları cütçünü həvəsə gətirdi. S. S. A.. <Xədicə> olduqca xoşsöhbət, eyi təbiətli, geniş… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xoşkəlam — sif. <fars. xoş və ər. kəlam> Şirindil(li), xoşsöhbət, dilişirin. Əzziyəm, salam səni; Gördüm xoşkəlam səni. Əttar malı deyilsən; Pul tökəm, alam səni. (Bayatı). Göyçəkləri xoşkəlam, həm aşiqə ram; Vacibdi bizə duası Gürcüstanın. S. Ə. Ş … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əhvallı — sif. dan. 1. Yaxşı xasiyyətli, xoşagələn, deyib gülən, xoşsöhbət. Əhvallı adam. Əhvallı kişidir. – <Müdir:> Amma əcəb də əhvallı zabit idi. H. N.. 2. Varlı, dövlətli, tanqahlı. Əhvallı adam. 3. Yaşlı, hörmətli. İllər boyu silahlarını yerə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
